Zespół Szkół nr 2 pojawił się na krakowskiej mapie edukacyjnej w dniu 1 września 2010 roku w wyniku przekształcenia Zespołu Szkół Zawodowych nr 3.

Zespół w dzisiejszej lokalizacji istnieje od 1995 roku, kiedy to decyzją Kuratora Oświaty w Krakowie do Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 z ul. Na Załęczu dołączono Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 10 z ul. Grochowej. Obie szkoły miały za sobą bogate doświadczenie w przygotowaniu młodych ludzi do zawodów budowlanych i mechanicznych. Obie mogą pochwalić się długą historią swojej działalności. Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 10 powstała 1 września 1966 roku jako szkoła przyzakładowa Krakowskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego „Krakbud,” a Zespół Szkół Zawodowych nr 3 przekształcił się z Zasadniczej Szkoły Budowlanej Krakowskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Maszynami Budownictwa, która powstała 1 września 1973 roku.

Zespół Szkół mimo zmian w systemie edukacji rozwija się bez przerwy, dopasowując się do potrzeb rynku edukacyjnego. W 1995 roku w skład Zespołu wchodziły: Szkoła Zawodowa i Wieczorowe Technikum Budowlane dla Dorosłych. W 1997 roku szkoła została poszerzona o Wieczorowe Liceum Ogólnokształcące. Utworzono również dwie klasy Innowacji Pedagogicznej, w której uczniowie przez 2 lata realizowali program liceum ogólnokształcącego, a następnie podejmowali decyzję o dalszym kontynuowaniu nauki lub wybierali zawód i odbywali praktykę. Innowacja Pedagogiczna wdrożona w naszym Zespole w latach 1997 – 2001 wyprzedzała o kilka lat reformę edukacji zawodowej.

Kolejne lata przyniosły powstanie w ramach Zespołu:

• Gimnazjum nr 51 (1.IX.1999 r.),
• Liceum Ogólnokształcącego nr XXXVII oraz nowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej nr 25,
• Szkoły Podstawowej nr 8 (1.IX.2010 r.).

Młodzież uczy się (od października 2004 roku) w dwóch budynkach szkolnych: w budynku przy ul. Goszczyńskiego 44 (budynek został przekazany naszemu Zespołowi w styczniu 2003 r.) i w budynku przy ul. Grochowej 23.

1 września 2020r. Zespół Szkół nr 2 zmienił nazwę na Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 15.

Od 2002 roku mamy status Szkoły Ćwiczeniowej krakowskiego Uniwersytetu Pedagogicznego. W uznaniu zasług w pracy z młodzieżą Zespół został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W 2003 roku szkoła otrzymała certyfikat „Szkoły przyjaznej uczniom” . W roku szkolnym 2004/2005 - certyfikat „Cogito – szkoła ucząca myśleć”, a w 2005/2006 – pierwszy certyfikat „Szkoły promującej bezpieczeństwo”.

Z dniem 1 grudnia 2020r. Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 15 został laureatem Plebiscytu Orły Edukacji 2020 i znalazł się w kręgu najlepszych placówek edukacyjnych w kraju.

Przez prawie 40 lat istnienia naszej szkoły, jej mury opuściło kilkanaście tysięcy absolwentów. Jedni są już od dawna dorosłymi ludźmi, inni dopiero w tę dorosłość wchodzą. Ci najmłodsi ciekawie spoglądają przez pryzmat naszej szkoły na to, co ich czeka.

Nadanie Zespołowi w dniu 6 grudnia 2003 r. (w 30 rocznicę powstania), imienia człowieka tak mądrego i dobrego, jakim był ksiądz profesor Józef Tischner było zwieńczeniem wieloletniej pracy całej społeczności szkolnej. Słowa księdza prof. Józefa Tischnera: „Powołaniem człowieka jest tworzenie dobra” stały się mottem naszej szkoły. Wejście do Rodziny Szkół Tischnerowskich pozwala nam kontynuować wspaniałe idee naszego Patrona i krzewić je wśród młodzieży.

PATRON

Ksiądz Profesor Józef Tischner urodził się 12 marca 1931 roku w Starym Sączu. Dzieciństwo i młodość spędził w Łopusznej na Podhalu, dwa kroki, jak mawiał, od Dunajca. Jego rodzice (nauczyciele) kochali go bardzo. Nie przypuszczali, że w przyszłości poświęci się służbie bożej.

Po zdaniu tak zwanej dużej matury w nowotarskim liceum, zgodnie z wolą ojca, złożył papiery na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, mimo że podjął już decyzję, że zostanie księdzem. W czasie nasilającej się stalinizacji Polski, podjęcie studiów teologicznych, wiązało się z utratą pracy przez jego rodziców. Jednak głos powołania był tak mocny, że w maju 1950 roku młody Józef zastukał do bramy Seminarium Duchownego w Krakowie. Pozostał nadal studentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale już na Wydziale Teologicznym. Całe swoje życie poświęcił Bogu, człowiekowi, nauce i filozofii. Od 1968 roku wykładał na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, był kierownikiem Katedry Filozofii Człowieka tej uczelni. Pracował również w PWST w Krakowie i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wchodził w skład redakcji: „Tygodnika Powszechnego” i wydawnictwa „Znak.”

Od początku swojej misji duszpasterskiej związał się z Krakowem, nie zapominając również o rodzinnym Podhalu. Był kapłanem, katechetą, kaznodzieją, rekolekcjonistą i nauczycielem dla wszystkich. Lubiły go dzieci, ceniła młodzież, ludzie prości i wykształceni. Ogromną popularnością cieszyły się jego „trzynastki” – msze dla krakowskiej inteligencji w kościele św. Anny oraz msze dla przedszkolaków w kościele św. Marka.

Obdarzony niezwykłym talentem obserwacji człowieka, życia i świata stworzył wspaniałe dzieła filozoficzne, w których pisze o wartościach etyczno - moralnych, humanistycznych i religijnych w wymiarze uniwersalnym i ponadczasowym. Jest autorem książek m.in. „Świat ludzkiej nadziei”, „Etyka Solidarności”, „Jak żyć?”, „Idąc przez puste Błonia”, „Historia filozofii po góralsku”.

I dziś, choć Go już nie ma wśród nas, bo odszedł na zawsze 28 czerwca 2000 roku pełnić swą służbę u Boga, jego prawda o człowieku, Bogu i świecie, przekazywana w sposób prosty i zrozumiały na zawsze będzie przenikać umysły ludzkie oraz wskazywać drogę tym, którzy nie potrafią się odnaleźć na krętych ścieżkach życia.